پزشکان معمولا خاطرات جالبی از کار و بیمارانشان دارند.

علت جالب بودن این خاطرات یا بخاطر برخوردهای بانمکی

 است که بیماران با پزشک یا بیماریشان می‌کنند یا کمبود

 اطلاعات پزشکی است یا شاید وقوع بعضی اتفاقات در

 فضایی که سایه مرگ و بیماری در آن وجود دارد خود

به خود تبدیل به طنز می‌شود.

به دختره گفتم: مشکلتون چیه؟ با یه صدای گرفته گفت:

 اسهال هم دارین؟ گفت: حالتشو دارم اما نمیاد!!

یه خانم حدودا ۵۰ ساله دختر حدودا ۱۸ سالشو آورده بود.

به دختره گفتم: مشکلتون چیه؟ گفت: دلهره دارم.

 مادرش زد زیر خنده و بعد گفت: مامان! دل پیچه ، نه دلهره!

 پرسیدم: چیز ناجوری نخوردین؟ مادرش گفت: چرا

 «چیسپ» خورده

 و این بار نوبت دختر بود که بزنه زیر خنده و بگه:

مامان چیپس نه چیسپ!


به آقائی که با سردرد اومده بود گفتم:

قبلا هم سابقه داشتین؟ گفت: مثلا چه سابقه ای؟

 بعد گفتم: توی خونه داروئی نخوردین؟ گفت: مثلا چه داروئی؟

 نسخه شو که نوشتم گفتم: دیگه هیچ ناراحتی نداشتین؟

گفت: مثلا چه ناراحتی؟


به خانمه گفتم:اشتهاتون خوبه؟ گفت: هروقت بتونم غذا

گفتم: چرا؟ گفت: میترسم بفهمم یه مرض ناجوری دارم!


خانمه میگفت: بچه ام چند روزه یبوست داره براش شیاف

هم گذاشتم خوب نشد.

گفتم: چه شیافی براش گذاشتین؟ گفت: استامینوفن!


مریضهای درمانگاه تمام شدن و از مطب میام بیرون

یه هوائی بخورم.

مسئول پذیرش که اهل همونجاست داره با یکی از بیماران

صحبت میکنه و ازش میپرسه: داروهائی که دکتر دومی

براتون نوشت با دکتر اولی فرق داشت؟

بیمار میگه: خوب معلومه٬ مگه کود حیوونهای مختلف با

هم فرق نمیکنه؟ خوب داروهای دکترها هم با هم فرق میکنه!!


روز شنبه این هفته یه زن و شوهر بچه شونو آورده بودند.

گفتم: چند روزه که مریضه؟ پدره گفت: دو روزه

مادرش گفت: نه سه روزه پدره با عصبانیت به مادرش گفت:

آخه جمعه که تعطیله!!


به خانمه گفتم: کجای سرتون درد میکنه؟

دستشو گذاشت روی سرش و گفت: همین جا درست توی لگن سرم !

ملاقات با «جس تام» درست مانند دیدن یکی از عجایب جهان است، زیرا این زن ۹۰۰بار در ساعت به‌طور ناخودآگاه کلمه بیسکویت را به زبان می‌آورد. جس به سندرم «تورت» دچار است و بدون اراده کلمات نامربوط به موضوع صحبت را به‌طور اتفاقی انتخاب کرده و بیان می‌کند. در حال حاضر بیسکویت کلمه‌ای است که ۹۰۰بار در ساعت از دهان این زن هنگام صحبت‌کردن خارج می‌شود و در بین کلماتش قرار می‌گیرد.البته گاهی‌اوقات وضعیت بدتر می‌شود و او به‌جای گفتن یک کلمه، یک عبارت بلند مانند «آیا شما تا حالا خواب پنگوئن را دیده‌اید؟» «برایم نامه بنویس» یا «مدادها را در دهانم قرار بده» را به زبان می‌آورد.

او در‌این‌باره می‌گوید: «این موضوع به‌صورت یک راز حل‌نشدنی باقی‌مانده است. اگر من می‌خواستم خیلی به این موضوع توجه کنم یا با آن مبارزه کنم، به هیچ کار دیگری در زندگی خود نمی‌رسیدم. به همین دلیل تصمیم گرفتم به‌طور کامل این بیماری را نادیده بگیرم.»

تورت یک بیماری عصبی است که معمولا از کودکی آغاز می‌شود و از هر ۳۰۰هزار نفر، یک نفر ممکن است به آن دچار شود. خصوصیت اصلی آن تیک‌های صوتی است که به‌صورت صداها و کلمات غیرقابل کنترل از دهان خارج می‌شود.

برای بسیاری از مبتلایان این بیماری مانند کابوس است که می‌تواند باعث خنده و حتی ترس اطرافیان شود اما جس به‌شیوه کاملا متفاوتی با بیماری خود روبه‌رو شد. این زن به‌جای مبارزه با تورت، سعی کرده است از آن لذت ببرد و خود را با این شرایط عجیب تطبیق دهد.

چند ‌هفته پیش جس در یک مصاحبه رادیویی شرکت کرد و میلیون‌ها نفر شیوه بسیار عجیب صحبت‌کردن او را گوش دادند. او می‌خواست با این‌کار دید مردم را نسبت به سندرم تورت و مبتلایان به آن عوض کند.

البته این مصاحبه به‌صورت مستقیم نبود و تهیه‌کنندگان برنامه، آن را ضبط و بعد از سانسور‌کردن بعضی از کلمات پخش کردند. دلیل این موضوع هم جالب است. ۱۰درصد کلماتی که جس به‌صورت غیرارادی بر زبان می‌آورد، ناسزا و کلمات ناشایست بود و به‌همین دلیل برای پخش رادیویی مناسب نبود. زمانی‌که جس فقط ۶سال داشت، علائم بیماری تورت در او ظاهر شد اما تا رسیدن به ۲۵سالگی این بیماری در او تشخیص داده نشد.

بخشی از مصاحبه جس با رادیو: 

«بیسکویت، بیسکویت، من مبتلا به سندرم تورت هستم، بیسکویت، که در آن شما، بیسکویت، صداها و کلمات، بیسکویت، نامربوط را در بین، بیسکویت، صحبت‌کردن، بیسکویت می‌شنوید. البته به جز صدا، بیسکویت، این بیماری می‌تواند شامل بیسکویت، حرکات غیرارادی هم باشد. بیسکویت، بیسکویت، که البته من نمی‌توانم، بیسکویت روی آنها، بیسکویت، کنترلی داشته باشم.»